Gąska niekształtna

Tricholoma portentosum (Fr.) Quél.

Nazywana również:
Gąska siwa, siwka, gąska szara, gąska bura, siwek, siwula, siwuszka, siwiatka.

Występowanie:
Od sierpnia do grudnia na piaszczystych glebach lasów iglastych wśród mchów i porostów, pod sosnami i świerkami; miejscami częsta.

Wymiary:
Średnica kapelusza 4-12 cm. Wysokość trzonu 5-10 cm, grubość trzonu 1-3 cm.

Kapelusz:
Za młodu półkulisty, z wiekiem staje się płaski, z garbkiem na środku. Popielaty, czasem z odcieniem brązu, żółci, zieleni lub błękitu. Gładki; mazisty tylko gdy wilgotny, poza tym suchy i błyszczący; promieniście usiany czarniawymi smużkami.

Pod kapeluszem:
Gęste, stosunkowo szerokie, białawe blaszki, z wiekiem uzyskują żółtozielonkawy połysk; przy trzonie zatokowe, spiralnie ząbkowane.

Odcisk kapelusza:
Biały.

Trzon:
Cylindryczny, pełny, słabo włókienkowaty; początkowo biały, z wiekiem miejscami żółtozielonkawy; powierzchnia sucha i gładka.

Miąższ:
Białawy do wodnistoszarego, łagodny smak i zapach mąki.

Cechy charakterystyczne:
Delikatny smak i towarzystwo drzew iglastych.

Gatunki podobne:
Gąska pieprzna ma gorzki ostry smak, rośnie pod świerkami; częsta.
Gąska ostra ma słaby ziemisty zapach i ostry gorzki smak, rośnie pod bukami; częsta.
Gąska szerokoblaszkowa ma gorzki ostry smak, rośnie pod bukami; bardzo rzadka.

Wartość:
Jadalna, walorami smakowymi dorównująca bardzo smacznej gąsce zielonce.