Gołąbek śmierdzący
Russula foetens Pers.
![](http://grzybofil.pl/wp-content/uploads/2019/08/niejadalne.jpg)
![](http://grzybofil.pl/wp-content/uploads/2019/08/golabek-smierdzacy.jpg)
Nazywany również:
Serojeszka śmierdząca.
Występowanie:
Od lipca do września wśród traw w lasach iglastych i liściastych; pospolity.
Wymiary:
Średnica kapelusza 7-17 cm. Wysokość trzonu 4-10 cm, grubość trzonu 2-3,5 cm.
Kapelusz:
Za młodu niemal kulisty, z wiekiem rozpostarty i wklęsły w środkowej części, w rejonie trzonu mięsisty. Kolor ochrowobrązowy do rudego. Brzeg podgięty, cienki, o ostrej krawędzi, nieregularny , śluzowaty. Na krawędzi karbowany z dużymi gruzełkami znajdującymi się po stronie grzbietu blaszek, zwłaszcza u młodych owocników. Skórka mocno śluzowata, błyszcząca po wyschnięciu, możliwa do zdarcia niemal do połowy promienia kapelusza.
Pod kapeluszem:
Blaszki stosunkowo rzadkie, dość grube, kruche, na obu końcach zwężone, wolne lub przyrośnięte, często rozwidlone. Białe lub biało kremowe; w młodości lub pod wpływem wilgoci silnie wydzielają wodnisto rdzawe kropelki, które po wyschnięciu pozostawiają rdzawe plamki. Liczne zmarszczki między blaszkami.
Odcisk kapelusza:
Kremowy.
Trzon:
Łamliwy, w młodości biały, szybko uzyskuje barwę kapelusza, o matowej powierzchni, czasem przy kapeluszu drobnoziarnisty. Równej grubości lub nieznacznie szerszy w środkowej części. Początkowo pełny, wcześnie staje się watowaty, komorowaty lub całkowicie pusty, pozostawiając na wewnętrznych ściankach resztki watowego rdzenia w kolorze rdzy.
Miąższ:
Jędrny, w centralnej części stosunkowo gruby, przy brzegu cienki i nieco śluzowaty. Biały lub białawy, tuż pod skórką żółtobrązowy, w zanikającym środku trzonu rdzawy. Posiada silny, nieprzyjemny, mdlący zapach i bardzo ostry smak.
Cechy charakterystyczne:
Charakterystyczny gatunek z rudawym kapeluszem, komorowatym trzonem, o mdlącym zapachu i ostrym smaku.
GATUNKI PODOBNE:
Nieznacznie podobne są:
Gołąbek przykry o łagodnym smaku lecz silnym zapachu tranu; stosunkowo częsty.
Gołąbek gorzkomigdałowy o nieprzyjemnym zapachu i smaku; niezbyt częsty.
Wartość:
Niejadalny.
Uwagi:
Gatunek czasami uznawany za nadający się do kiszenia po wymoczeniu.
![](http://grzybofil.pl/wp-content/uploads/2019/08/russula-foetens.jpg)