Hełmik okrągławy

Cudonia circinans (Pers.) Fr.

Występowanie:
Od lipca do października wyrasta licznymi grupami na opadłych igłach, w borach iglastych, głównie w górskich lasach świerkowych; rzadki.

Wymiary:
Średnica główki 0,5-3 cm, wysokość trzonu 2-5 cm.

Główka:
Kulista lub lekko spłaszczona, z nieznacznym wgłębieniem na środku, brzeg silnie podwinięty. Blada, kremowa, żółtoochrowa, czerwonoochrowa lub cielistoróżowawa.

Trzon:
Długi, czasem nieco spłaszczony, barwy kapelusza lub ciemniejszy, szarofioletowy, u podstawy czasem czerwonawobrązowy lub bladoliliowy.

Miąższ:
Jędrny, w kapeluszu trochę chrząstkowaty; bezwonny; smak łagodny.

Cechy charakterystyczne:
Woskowato-żelowata struktura i różowawo-ochrowe ubarwienie.

Łatwo pomylić z:
Podobną budową charakteryzuje się patyczka lepka, jednak odróżnia się jednolicie żółtym ubarwieniem; pospolita.

Wartość:
Niejadalny.

Uwagi:
W świecie mikologów istnieje zamieszanie wokół hełmika okrągławego i hełmika mętnego – rozróżniając te gatunki uznaje się, że hełmik mętny charakteryzuje się jednolicie ubarwionym bladocynamonowo do cielistobrązowego owocnikiem, zaś hełmik okrągławy miałby posiadać kremowy owocnik z trzonem w tonacji ciemnoszarofioletowej, wyraźnie odróżniającej się od barwy główki. W literaturze cechy te są jednak wymieniane przy obu gatunkach i również pod mikroskopem różnice są praktycznie niedostrzegalne.