Łycznik późny

Hohenbuehelia serotina (Pers.) Singer

Nazywany również:	Łyczak późny, bedłka późna, boczniak późny, Panellus serotinus (Pers.) Kühner, Sarcomyxa serotina (Pers.) P. Karst.
Występowanie:	Od września do grudnia (również podczas przymrozków), przeważnie gromadnie w dachówkowatych wiązkach, w różnych typach lasów, na żywym i martwym drewnie drzew głównie liściastych, w miejscach wilgotnych i cienistych (autor spotyka go na bukowych kłodach zalegających górskie potoki); stosunkowo częsty.
Wymiary:	Średnica kapelusza 3-13 cm. Długośc trzonu 0,5-3 cm, grubość trzonu 1-2 cm.
Kapelusz:	Grubomięsisty, w kształcie wachlarza lub muszli; za młodu wypukły, z wiekiem spłaszczony, łuskowaty; brzeg początkowo podwinięty, z czasem rozprostowany. Początkowo ciemnozielony (powyższe zdjęcie prezentuje właśnie tak ubarwione bardzo młode owocniki), z wiekiem żółtozielony, oliwkowozielony, zielonkawoszary do oliwkowobrązowego; przy trzonie owłosiony, dalej nagi; pod wpływem wilgoci mocno lepki; na sucho żelatynowaty, zamszowaty.
Pod kapeluszem:	Blaszki bardzo gęste, rozwidlone, zwężające się ku trzonowi; zbiegające, przyrośnięte, lub lekko wykrojone; za młodu jasnokremowe, potem bladożółte, bladoochrowe, pomarańczowożółte do ochrowych i brązowych.
Odcisk kapelusza:	Białawy.
Trzon:	Osadzony bocznie pod kapeluszem, krótki, złotożółty do pomarańczowego, pokryty ciemniejszymi brązowawymi filcowatymi łuseczkami.
Miąższ:	Stosunkowo miękki, gąbczasty, pod skórką cienka galaretowata warstwa. Białawy, żółtawy, o łagodnie gorzkawym smaku i słabym grzybowym zapachu.
Cechy charakterystyczne:	Zielonkawy kapelusz, żółtawe gęste blaszki i żółtawy bocznie osadzony trzon z brązowawymi kosmkami.
Łatwo pomylić z:	Boczniak ostrygowaty ma przeważnie gładki kapelusz w odcieniach szarości lub z domieszką brązu i bardzo krótki biały trzon; częsty, jadalny.
Wartość:	Na przestrzeni lat uznawany był za gatunek jadalny o słabej wartości kulinarnej lub za gatunek niejadalny z uwagi na gorzkawy smak. W świetle niedawnego odkrycie w nim substancji rakotwórczych co prawda ciężko uznać go jednoznacznie za gatunek trujący (w krótkiej perspektywie po spożyciu), jednak bezpiecznym będzie powstrzymanie się od jego konsumpcji.
Uwagi:	Powoduje białą zgniliznę drewna.