Muchomor żółtawy
Amanita crocea (Quél.) Singer
Nazywany również:
Muchomor żółty.
Występowanie:
Od czerwca do listopada wyrasta w lasach i na obrzeżach lasów liściastych, w miejscach trawiastych i ciepłych, na mineralnych glebach, zwłaszcza w towarzystwie brzóz, dębów lub świerków; rzadki i coraz rzadziej spotykany.
Wymiary:
Średnica kapelusza 5-15 cm. Wysokość trzonu 8-15 cm, grubość trzonu 1-2 cm.
Kapelusz:
Za młodu półkulisty, jajowaty, potem dzwonkowaty, wypukły do płasko rozpostartego; z garbkiem. Pod wpływem wilgoci lepki, na sucho gładki, lśniący, aksamitny; przeważnie nagi lub rzadziej z nielicznymi dużymi łuskami (resztki osłony). Żywo pomarańczowy, pomarańczowożółtawy, morelowy do pomarańczowobrązowawego; brzeg jaśniejszy i daleko prążkowany.
Pod kapeluszem:
Blaszki szerokie, wolne, stosunkowo gęste, białe do kremowych.
Odcisk kapelusza:
Biały.
Trzon:
Pusty, walcowaty a w górze nieznacznie zwężony; biały z układającymi się w zygzakowaty wzorek żółtopomarańczowymi łuseczkami; osadzony w trwałej pochwie białej na zewnątrz i żółtej lub białej wewnątrz.
Miąższ:
W kapeluszu cienki, biały, pod skórką pomarańczowożółty. Bezwonny, o niekreślonym łagodnym smaku.
Cechy charakterystyczne:
Zółtopomarańczowy kapelusz z karbowanym brzegiem i bez łusek, biały trzon z żółtopomarańćzowym zygzakowatym wzorem; brak bulwiastej podstawy trzonu i pierścienia.
GATUNKI PODOBNE:
Jadalne muchomory, które również nie posiadają bulwiastej podstawy trzonu (nie mylić z pochwą!) ani pierścienia:
Muchomor rdzawobrązowy ma drobniejszą budowę, białawy i czasem delikatnie łuseczkowaty trzon oraz rdzawo plamistą pochwę; pospolity.
Muchomor mglejarka ma siwy kapelusz oraz nagi lub delikatnie zygzakowaty (łuseczki białawe) trzon, a jego pochwa pokrywa się brązowawymi lub szarymi plamami; pospolity.
Muchomor oliwkowy ma oliwkowobrązowy kapelusz, jego pochwa czerwienieje po uszkodzeniu; rzadki.
Muchomor brązowooliwkowy rośnie w górskich lasach iglastych, a na środku kapelusza ma szarobiałą łatkę (resztka osłony); rzadki.
Wartość:
Jadalny, lecz bez większej wartości – cienki miąższ pozbawiony aromatu.
