Purchaweczka spłaszczona

Lycoperdon pratense Pers.

Znana też jako: purchawka spłaszczona, Vascellum pratense (Pers.) Kreisel

Występowanie:
Od lipca do października, poza lasem, na łąkach, pastwiskach, ugorach, obrzeżach dróg. Częsta.

Wymiary:
Średnica owocnika 2-5 cm.

Owocnik:
W młodości kulisty, szybko zyskuje pokrój odwróconej kropli; przybiera też kształt nieco spłaszczonego bączka, pofałdowaną podstawą zwężającego się ku dołowi.

Zewnętrzna ściana:
Zewnętrzna warstwa biała do kremowej, matowa, z kulistymi członami strzępek z powierzchni owocnika i niziutkimi ziarnistymi kolcami, tworzącymi gwiazdowate skupienia, które w miarę rozwoju ciemnieją i odpadają. Wewnętrzna warstwa biaława, z czasem brązowawa do szarobrązowej; gładka, pergaminowata, łamliwa, otwierająca się na szczycie i następnie odpadająca płatami aż do cienkiej warstwy zwartych strzępek między płodną częścią owocnika a jej płonną, dolną częścią.

Wnętrze:
U dołu płonne, dobrze rozwinięte, komorowate, najpierw białe, dojrzałe ciemnobrązowe, oddzielone wyraźną błyszczącą cienką warstwą zwartych strzępek od górnej płodnej części, która na początku jest biała, a z wiekiem oliwkowobrązowa do szarobrązowej.

Cechy charakterystyczne:
Kształt odwróconej gruszki, “przegródka” widoczna na przekroju podłużnym w połowie wysokości oraz występowanie poza lasem.

Łatwo pomylić z:
Purchawka chropowata ma białawe owocniki, pokryte łatwo odkruszającymi się kolcami tej samej barwy; rośnie w lasach, częsta; jadalna za młodu.
Purchawka oczkowata wykształca znacznie większe owocniki (średnicy 10-20 cm), rośnie poza lasem; niezbyt częsta; jadalna za młodu.
Kurzawki mają podobne rozmiary, rosną w lasach i poza nimi, ich wnętrze jest jednolite – prawie w całości przekształca się w masę zarodników; wszystkie gatunki kurzawek za młodu są jadalne.

Wartość:
Jadalna za młodu, dopóki wnętrze jest białe – gdy ściemnieje, stanie się nieprzydatna (rozpadająca się), lecz nieszkodliwa.

Uwagi:
Często w jej sąsiedztwie znaleźć można kurzawkę ołowianą.
Wśród gatunków z rodziny purchawkowatych nie ma gatunków trujących. Trujące są za to wszystkie tęgoskóry, lecz ich podobieństwo do purchawek jest bardzo znikome (inny rozmiar, kolor a także wnętrze, które już we wczesnej młodości staje się szaro-czarne).