Rycerzyk oliwkowożółty

Tricholomopsis decora (Fr.) Singer

Nazywany również:
Rycerzyk ozdobny, boczniak ozdobny.

Występowanie:
Od lipca do października rośnie w lasach iglastych i mieszanych na próchniejącym drewnie drzew iglastych, głównie na południu Polski; rzadki.

Wymiary:
Średnica kapelusza 3-10 cm. Wysokość trzonu 3-7 cm, grubość trzonu 0,5-1 cm.

Kapelusz:
Początkowo stożkowato-wypukły, z wiekiem łukowaty do płaskiego, niekiedy z niskim szerokim garbkiem (lub wgłębieniem) na środku. Brzeg za młodu podwinięty, z czasem może być rozprostowany. Powierzchnia żółta, żółtopomarańczowa, koncentrycznie usłana drobnymi łuseczkami (oliwkowe, czarnobrązowe) nieznacznie ciemniejszymi od tła, zagęszczającymi się ku środkowi kapelusza.

Pod kapeluszem:
Blaszki gęste, wąskie; prosto przyrośnięte lub wykrojone; barwy kapelusza. Ostrza gładkie, lekko oprószone.

Odcisk kapelusza:
Biały.

Trzon:
Początkowo pełny, z wiekiem kanałowo wydrążony do pustego; walcowaty, niekiedy wygięty; włóknisty; barwy kapelusza, za młodu u góry biały, z czasem jednolicie żółty. Usłany wzdłużnie ułożonymi włókienkami a u góry łuseczkami.

Miąższ:
Niezmienny, sprężysty, na środku kapelusza gruby, ku brzegom cieńszy, niemal bezwonny, o łagodnie gorzkawym smaku.

Cechy charakterystyczne:
Zółtawooliwkowy jednolicie ubarwiony owocnik z ciemniejszymi łuseczkami na kapeluszu, bez pierścienia, rosnący na drewnie.

Łatwo pomylić z:
Bardzo podobny jest rycerzyk czerwonołuskowy, który ma żółtooliwkowy kapelusz pokryty rdzawobrązowymi łuseczkami; bardzo rzadki, niejadalny.
Rycerzyk czerwonozłoty ma kapelusz pokryty czerwonofioletowymi łuseczkami na żółtym tle; częsty, jadalny.

Wartość:
Niejadalny.

Uwagi:
Gatunek w Polsce uznany za rzadki.