Stułka piaskowa

Coltricia perennis (L.) Murrill

Nazywana również:
Stułka trwała, huba trwała, hubka trwała, kieldet, stułka, żagiew trwała.

Występowanie:
Od lipca do listopada na glebach piaszczystych w lasach iglastych i mieszanych, zwłaszcza w lasach sosnowych wśród porostów; często po kilka owocników zrośniętych trzonami. Pospolita.

Wymiary:
Średnica kapelusza 1-8 cm. Wysokość trzonu 1,5-5 cm, grubość trzonu 0,2-0,5 cm.

Kapelusz:
W kształcie cienkiego lejka, z czasem coraz mniej wklęsły. Wyraźnie koncentrycznie strefowany różnobarwnymi pasmami: brązowawy z odcieniem cynamonowym, żółtawym, szarawym. Suchy; aksamitny, potem nagi. Brzeg trochę jaśniejszy, ostry.

Pod kapeluszem:
Rurki bardzo krótkie, za młodu białawe, szarawe, z czasem żółtobrązowe do cynamonowobrązowych; zbiegające. Pory okrągłe lub kanciaste, drobne, barwy rurek,.

Odcisk kapelusza:
Żółtobrązowy.

Trzon:
Cylindryczny, cienki, krótki, na dole przeważnie zgrubiały; koloru kapelusza, aksamitny.

Miąższ:
Cienki; skórzasty do korkowatego a na starość zdrewniałego; czerwonobrązowy lub brązowy; na przekroju poprzecznym niestrefowany; zapach i smak słabo wyczuwalne.

Cechy charakterystyczne:
Wyraźnie strefowany wielobarwny kapelusz, osadzony na cienkim trzonie.

Łatwo pomylić z:
Znacznie rzadsza jest rosnąca w lasach liściastych stułka cynamonowa o mniejszych owocnikach i ciemniejszym, niewyraźnie strefowanym (a jedynie nieznacznie pręgowanym) kapeluszu.

Wartość:
Niejadalna.

Uwagi:
Zasuszone owocniki mają zastosowanie dekoracyjne we florystyce.