Lejkówka żółtobrązowa

Infundibulicybe gibba (Pers.) Harmaja

Znana też jako: lejkówka lejkowata, bedłka pępiastokielichowa, lejek, bedłka lejkowata, głąbik lejkowaty, Clitocybe gibba (Pers.) P. Kumm.

Występowanie:
Od czerwca do października wyrasta grupami w lasach liściastych i iglastych, w parkach i zaroślach, na poboczach dróg, na łąkach; pospolita.

Wymiary:
Średnica kapelusza 3-15 cm. Wysokość trzonu 4-10 cm, grubość trzonu 0,5-1 cm.

Kapelusz:
Początkowo łukowaty, potem płaski, ostatecznie lejkowaty, z niewielkim garbkiem na środku. Cielisty, piaskowy, z odcieniem ochrowym lub brązowym; z wiekiem blednie. Matowy, nieco zamszowy. Brzeg tylko za młodu podwinięty, potem rozprostowany i pofalowany.

Pod kapeluszem:
Blaszki gęste, nierównej długości, białawe do żółtawych, zbiegające.

Odcisk kapelusza:
Biały.

Trzon:
Początkowo pełny, z wiekiem pusty; elastyczny, smukły, walcowaty z rozszerzeniem ku dołowi; podstawa zwykle obrośnięta fragmentami grzybni i podłoża. Za młodu białawy, z czasem białożółty, ochrowobrązowy; aksamitny.

Miąższ:
Niezmienny; biały, białawy; łykowaty, elastyczny, miękki; w kapeluszu stosunkowo gruby, w trzonie watowaty; o migdałowo-korzennym zapachu i łagodnym smaku.

Cechy charakterystyczne:
Cielistopiaskowy lejkowaty owocnik ze zbiegającymi gęstymi blaszkami, o zapachu gorzkich migdałów.

GATUNKI PODOBNE:
Bardzo podobna jest lejkówka karbowana o masywniejszych owocnikach i grubszych rzadszych blaszkach oraz ciemniejszym trzonie; stosunkowo częsta.
Gąsówka rudawa nie ma garbka, a kapelusz (czasem żółtopłowy i usłany wodnistymi plamkami) oraz blaszki mają wyraźniejszy odcień czerwieni i brązu; częsta.

Wartość:
Jadalna.