Wilgotnica ostrostożkowata

Hygrocybe acutoconica (Clem.) Singer

Znana też jako: Hygrocybe persistens (Britzelm.) Singer

Nazywana również:	Wilgotnica trwała.
Występowanie:	Od czerwca do października gromadnie na łąkach, pastwiskach, brzegach lasów lub w widnych lasach i parkach; głównie na południu Polski; stosunkowo rzadka.
Wymiary:	Średnica kapelusza 1-8 cm. Wysokość trzonu 3-12 cm, grubość trzonu 0,3-0,8 cm.
Kapelusz:	W młodości dzwonkowaty, z wiekiem płaski, na szczycie zakończony uwypukleniem. Kolor żółty, czasem z odcieniami pomarańczowego lub czerwonego; na krawędzi jaśniejszy (do białego); gdy wyschnie – kremowożółty. Powierzchnia gładka, śluzowata, u wilgotnych okazów na brzegu kapelusza widoczne pręgi i przeświecające blaszki. Na starość brzeg staje się pofalowany i czasem popękany.
Pod kapeluszem:	Blaszki różnej długości, stosunkowo rzadkie, u starszych okazów delikatnie karbowane na brzegu; wąsko przyrośnięte lub zaokrąglone, rzadko wolne. Cytrynowożółte, przy brzegu nieco bledsze.
Odcisk kapelusza:	Biały.
Trzon:	Cylindryczny, gąbczasty, na starość pusty. Koloru kapelusza, prosty lub delikatnie wygięty, czasem węższy przy podstawie (tam często białawy). Powierzchnia lepka, pokryta drobnymi włókienkami.
Miąższ:	W kapeluszu bardzo cienki, niezmienny, jasnożółty; bezwonny, o łagodnym smaku.
Cechy charakterystyczne:	Żółty owocnik (zarówno kapelusz, jak i trzon oraz blaszki) o niezmiennym miąższu.
Łatwo pomylić z:	Wilgotnica czerniejąca, której miąższ czernieje na przekroju; za młodu podobnie zabarwiona, z wiekiem czerniejąca; stosunkowo częsta, słabo trująca.
Wartość:	Słabo trująca, powoduje chwilowe niedyspozycje żołądkowe.
Uwagi:	W Polsce gatunek uznany za rzadki.