Zasłonak miedzianordzawy

Cortinarius purpureus (Bull.) Bidaud, Moënne-Locc. & Reumaux

Nazywany również:	Zasłonak żółtopurpurowy.
Występowanie:	Od sierpnia do października w lasach iglastych (świerk, jodła), mieszanych i liściastych (sosna, brzoza, buk) na glebach obojętnych i kwaśnych; rzadki.
Wymiary:	Średnica kapelusza 2-8 cm. Wysokość trzonu 3-8 cm, grubość trzonu 0,4-1,2 cm.
Kapelusz:	Za młodu półkulisty, stożkowaty, z czasem łukowaty, dzwonkowaty do rozpostartego; z tępym garbkiem; czerwonobrązowy, miedzianobrązowy, z ciemniejszym środkiem i karminowym (czasem podwiniętym) ostrym jaśniejszym brzegiem, na starość blaknący do rdzawobrązowoczerwonego. Gładki, matowy, z włókniście pilśniowanym brzegiem lub cały delikatnie pilśniowy.
Pod kapeluszem:	Blaszki stosunkowo gęste, bordowe, krwiste z pomarańczowym lub jasnoczerwonym (i czasem nieco ząbkowanym) ostrzem, na starość bladopomarańczowe; zasnówka żółta.
Odcisk kapelusza:	Rdzawobrązowy.
Trzon:	Za młodu pełny, z wiekiem może być pusty; walcowaty, sprężysty, nieco pokrzywiony, u podstawy czasem nieco grubszy i z żółtą grzybnią; żółty, na środku złotożółty; od dołu usłany brązowczerwonymi, pomarańczowymi lub krwistoczerwonymi włókienkami zasnówki.
Miąższ:	Na środku kapelusza gruby, przy brzegach cienki; w kapeluszu brudnożółty z odcieniem jasnooliwkowym lub szaroochrowożółtawy a bezpośrednio pod skórką różowy; zapach rzodkwi, smak gorzki.
Cechy charakterystyczne:	Bordowe blaszki jak i paseczki zasnówki na żółtym i często pogiętym trzonie, zapach rzodkwi.
Łatwo pomylić z:	Dawniej wyróżniano zasłonak żółtopurpurowy o mniejszych owocnikach, dziś uznawane są za jeden gatunek.
Wartość:	Trujący.