Czubajka sutkowata

Macrolepiota mastoidea (Fr.) Singer

Znana też jako: czubajka beżowa, czubajka właściwa, czubajka wysmukła, stroszka wysmukła, kożuszek, Macrolepiota rickenii (Velen.) Bellù & Lanzoni

Występowanie:
Od sierpnia do listopada w widnych fragmentach lasów liściastych, w parkach, zaroślach i na łąkach. Rzadka.

Wymiary:
Średnica kapelusza 7-15 cm. Wysokość trzonu 8-15 cm, grubość trzonu 0,8-1,2 cm.

Kapelusz:
Za młodu jajowaty, następnie stożkowato-dzwonkowaty do płaskiego; na środku wyraźny, sutkowaty, ostry garbek. Jasnoochrowy do jasnobrązowego, z czasem poletkowato spękany, lecz rzadko i tylko nieznacznie łuseczkowaty. Brzeg ostry.

Pod kapeluszem:
Blaszki wolne, gęste, wybrzuszone, białawe.

Odcisk kapelusza:
Biały.

Trzon:
Za młodu pełny, potem wydrążony; cylindryczny z nieznacznie rozszerzoną podstawą; jasnoochrowy. Pierścień błoniasty, lejkowato wzniesiony. Powyżej pierścienia trzon gładki lub pokryty drobnymi łuseczkami, a poniżej usłany delikatnymi ciemniejszymi łuseczkami układającymi się we wzór poszarpanych pierścieni lub gładki.

Miąższ:
Niezmienny, biały, w kapeluszu delikatny, w trzonie włóknisty i twardy; słaby nieokreślony zapach i łagodnie orzechowy smak.

Cechy charakterystyczne:
Sutkowaty ostro zwieńczony wierzchołek kapelusza, spękanego na jasnobrązowe poletka (często nie formujące się w łuseczki) na białym tle; lejkowaty pojedynczy pierścień.

Gatunki podobne:
Czubajka czerwieniejąca ma czerwieniejący miąższ (zwłaszcza w trzonie) i wyraźne duże wełniste łuseczki na kapeluszu; częsta; czasem uznawana za lekko trującą.

Wartość:
Jadalna.